Anne ayı ve yavruları

RUSYA VYGOZERO GÖLÜ ve BİR AYI AİLESİNİN HİKAYESİ

Anne ayı tükenmiştir artık gölün ortasında, iki yavrusunu kıyıya çıkarmaya gücü yetmez ve yaşlı gözlerle, içi yanarak hiç bir annenin yapamayacağı şok kararını verir ama beklenen mucize yavruların hemen yakınındadır.

Hikayemiz gerçek bir olaydan esinlenerek yazılmış, olayın geçtiği yer Rusya’nın özellikle kış mevsiminde aşırı soğuklarıyle ünlü bölgesinde bulunan ve insanların giremiyeceği derecede soğuk sulara sahip oldukça büyük Vygozero adlı tatlı su gölü.

İnsanların birkaç dakikalığına da olsa içinde yaşaması mümkün olmayan bu gölün, hayvanlar içinde aşırı ve etkili soğuk olduğu da bir gerçek.

Ayı ailesi göç ediyor

Anne ayı ve iki yavrusunun bulunduğu yörede kış iyice kendisini göstermeye başlar, yağan kar, ayaz ve dondurucu soğuk yüzünden özellikle yavruların yaşamları eksi yönde etkilenmektedir.

Her yıl, diğer ayıların yaptığı gibi bu ayı aileside kış mevsiminin daha ılıman geçeceği bölgeye gitmek ister, bu bölge gölün karşı yakasıdır.

 Anne ayı kararını verir, karşı kıyıya gölün kenarından gitmektense, kısa yoldan yüzerek karşıya geçecektir, güçlü kuvvetlidir ve gölün büyüklüğü ve suyun soğukluğu onu bu kararından vazgeçiremez, yavrularınında kendisini takip edeceğini bildiği için zaman kaybetmeden suya atlar.

Vahşi doğada öncelik hayatta kalmaktır ve bu kural tüm hayvanların içgüdülerinde ilk sıradadır.

Yavru ayılar çaresiz kalmıştır, korkarlar sudan ama başka çarelerine yoktur, annesiz kalmaları zaten yok olmalarına neden olacaktır, annelerinede güvenleri sonsuzdur ve onlarda atlar sula anne ayının arkasından.

Anne, bu kararıyle büyük Vygozero gölünü yüzerek geçmeyi planlamıştı  ama biraz değil, yavruları için ölümcül olacak yanlış karar almıştı.

İlk başta bir sorun yok gibi, anne önde yavrular arkada yüzmeye devam ediyor, ancak yavruların aynı hızda yüzmeleri mümkün değildir son güçlerini kullansalarda. 

Anne aradaki mesafe uzayınca bakıyor geri geliyor, onları sırtına alıp dinlendiriyor ve yine devam yüzmeye, tekrar dinlenme ve gölün yarısı bitiyor.

Son bir gayret yavrular yine çok geride kalıyor, anne geri geliyor, sarılıyor yavrular annelerine dinleniyorlar ama, yavrular bitmiştir artık, bırakın yüzmeyi su üzerinde bile durabilmeleri zorlaşıyor iyice, yorgunluktan, takatsizlikten.

Yavruların yalnızlığı

Anne ayı bakar yavrularına, anne olarak yavruları için kendisini feda etmelidir, ancak ne varki kendisini feda etsede yavrular kurtulamıyacak onlarda ölecektir sonuçta, üçü birden sulara gömülecektir ve hiç bir annenin yapmaması gereken şok edici ve dehşet verici kararını verir, kendisi ayrılacaktır yavrularından, doğada her şey, sonuçta hayatta kalmak değilmidir.

Ve anne ayı son bir defa daha sarılır yavrularına, gözleri yaşla dolar, zorunlu olarak içi yana yana bırakır yavruları Vygozero Gölü’nün soğuk sularına, belki birileri görür kurtarır umuduyla, geri dönmemek üzere canını kurtarmak için yüzmeye başlar, karaya doğru.

Annelerinin gittiğini gören yavrular çağlık çığlığa annelerine yalvarırlar ama durmaz anneleri, duramazdıda zaten, son bir gayret arkasından gitmeye çalışırlar mümkün değildi yetişmeleri, mesafe iyice açılmıştır, üstelik suyun soğukluğu az gelmiş olacakki gölde zaman zaman oluşan sert akıntıda başlamıştır.

Tek başlarına, korumasız bir durumda kalmışlardı koca gölün ortasında, başlarını su yüzeyinde tutacak enerjileride bitmek üzereydi, son çare birbirlerine sarıldılar feci sonuç gelmek üzereydi, bir mucize olmalıydı kurtulmaları için.

Bu arada anneleri ise gücünün en son noktasına kadar gösterdiği gayretle, zor bela kıyıya varmış, canını kurtarmıştır, onun artık son umudu, yavrularına kavuşmaktır, tüm zamanını kıyıda geçirir, gözleri Vygozero Gölü’nün soğuk sularındadır, ya çıkar gelirse yavruları.

Mucize çok yakınlarında

Ve mucize gerçekleşmek üzereydi ama yavrular bunu bilemezdi, yardım istemeleri için ise insan olmaları gerekirdi, bundan dolayı devasa balıkçı teknesini farketmemişlerdi  ama o teknede etrafı gözetleyen bir insan onları görmüştü, durumlarından tehlikede olduklarını görünüyordu ama yinede dikkatlice izledi, ya anne ayı yakınlarda ise yavruları için hırçınlaşabilirdi.

Bilinmez belkide bu mucizeyi önceden farketmişti anne ayı, balıkçı teknesini görmüş olabilirdi, yavruları yalnız görünce yardıma gelebilirlerdi, iri bir ayı olarak kendisinin görünmesi, korkudan dolayı yardımı engelliyebilirdi.

Arkadaşlarını uyardı, iki yavrudan başka ayı yoktu, yalnız kaldıkları ve boğulmak üzere olduklarını görmüşlerdi ve tekneyi, yavrulara doğru dümen kırarak hızla yol almaya başladılar.

Yavrular da görmüştü teknenin kendilerine doğru geldiğini ve tekneye doğru yüzmeyi denediler, kurtarın bizi dercesine, başaramadılar tabi bitkinlikten.

Balıkçılar gelmişti yanlarına ki yavrunun bir tanesi tırmanmaya başladı tekneye ama doğal olarak başaramadı, yüksekti tekne ve attı kendisini tekrar suya.

Balıkçılar hızlı olarak karar vermek durumunda idiler, ya tekneye aldıklarında, yavrular tuzağa düştüklerini yada köşeye sıkıştırılmış olduklarını hisseder, sonrada hırçınlaşırsa kendilerine saldırabilirlerdi, canları tehlikeye girince içgüdüsel bir davranışla kendilerini korumak isterlerdi.

Bunlara rağmen karar verdiler ve onları ölüme terketmiyecekler artık, ne pahasına olursa olsun onları tekneye alacaklar.

Önce balık ağı attılar suya, ağ içine geçmeleri sağladılar ama çok ağırdı yavrular, çekemediler yukarı, yavrularda gayret etmiş can havliyle tırmanmışlardı ama olmadı alamadılar onları tekneye.

Durum kötüye gidiyordu,  bir an önce başarmak gerekiyordu onların yaşaması için ve ikinci bir plan geldi akıllarına, ip merdiveni aşağı sarkıttılar, ama tamamen panikleyen ayılar anlamadılar bu yardım atağını, belkide güvenemediler insanlara. 

Balıkçılar ısrarlıydı güven sağlamaya çalıştılar, onların gözlerenin içine bakarak ve nihayet kardeşlerden birisi tırmanmaya karar verdi ve balıkçıların da yardımıyla tekneye alındı.

İlk yavru teknenin bir köşesinde uzanmış dinlenirken, balıkçılar ikinci yavruya kenetlendiler çıkarmak için ama yavru olmasına karşın çok ağırdı yavru ayı, üstelik takatide kalmamıştı, tırmanmayı deniyemedi bile, kardeşi kadar kuvvetli olmadığı belli oluyordu ki yavrucak bıraktı kendisini suya, bereket ağ içindeydi, ağı  zorlada olsa su yüzeyine kadar, suyun kaldırma kuvveti yardımıyle çıkardılar, ayıcık artık boğulmaktan kurtulmuştu, ağın içinde öylece kaldı ama su soğuktu, hareketsiz kalması dahada tehlikeli olurdu.

Sonunda karar verildi , yavru ile birlikte ağ su yüzünde sabitleştirilerek yavru ile birlikte kıyıya ulaşılacaktı, öylede yapıldı, azami süratle seyreden tekne yavru ayıya bir şey olmadan kıyıya ulaştı.

Balıkçılar bu başarılarından dolayı alkış tuttular kendi kendilerine, belki yavruda katılırdı bu alkışa ama hali yoktu hiç, sadece izledi onları yarı açık gözleriyle.

Mutlu son, karaya çıkış

İki yavruda karaya çıkarıldı, ikiside bitkindi, hemen altlarına battaniye serdiler, ikiside uzandılar battaniye üzerinde ve uykuya daldılar.

Sıra anne ayıyı bulmaya gelmişti, yavruları anne bulunmadan bırakamazlardı doğada tek başlarına, başka yırtıcı hayvanlara av olabilirdi yavrular.

Anne ayıyı bulmak çok zor olmadı, çalılıkların arkasında saklanmış olanları izliyordu, yaklaşmadılar, belliki yavrularını görmüştü, insanların yavrularına yardım ettiğini anlamıştı, ama yinede çıkmadı ortaya, bekledi balıkçıların gitmesini.

Tekneye bindi balıkçılar, demir aldı ve tekne hareket etti, bütün gözler anne ayıdaydı, dedikleri gibi de oldu tekne uzaklaşınca anne koşarak geldi yavrularının yanına, ne kadar sevinçli olduğu belliydi hareketlerinden, yavrularda uyandı sarıldılar, üçü birden gölde ilerleyen tekneye bakıyorlardı, minnettarlıklarını belli edercesine.

Canları kurtulduğu için onlar çok mutlu, ölümle pençeleşen, çaresiz kalmış iki canı kurtarmanın verdiği pozitif enerjinin etkisiyle balıkçılar ise onlardan daha çok mutlu.

Kaynak:
www.tips-and-tricks.co.

BENZER KONULAR :

Yunuslar ve yasaklanması gereken yunus gösteri parkları

Danimarka'da yunus katliamı, caniliğin böylesi görülmedi
Boğa güreşleri tarihi ve İspanya'nın canavarlığı
İspanya'da ikinci bir canilik ve atlara eziyet

Follow @AlpWebSite
Bizi Takip Edin
Tweetle