ABD Metroda Tren Altında Ezilen Ki-Suck-Han

ONLARDA İNSANLIK ÖLMÜŞ DERKEN BİZDE SAĞMI

ABD de Tabloid Gazete türünde yayın yapan “The Nev York Post” Gazetesinin manşetinde yer alan, Times Meydanı yakınlarındaki bir metro istasyonunda trenin ezdiği Ki-Suck-Han’ın fotoğraf ve haberi, ülkede büyük eleştirilere neden oldu ve tepki aldı.

(Tabloid Gazeteler özellikle ABD de yayınlanan 430x280 ebadında küçük boyutlu magazin ve sansasyonel haberler veren yayın organlarıdır)

Gerek gazete ve gerekse fotoğrafı çeken Umar Abbasi’ye sosyal paylaşım siteleri ile  görsel ve yazılı basında tepki yağdığı gibi, serbest fotoğrafçı Abbasi’nin ölüm öncesi Han’a yardım edip ölümden kurtarma çabası yerine, o an’ı ölümsüzleştirmeyi tercih etmesi tartışmalara neden oldu.

Gazetenin görgü tanıklarından aldığı bilgilere göre, Metro istasyonunda tren bekliyen Ki-Suck-Han peronda, siyahi bir gencin etrafındaki kişileri rahatsız edici davranışlarda bulunduğunu görür ve onu ikaz etmek üzere yanına gider. Aralarında çıkan tartışmada evsiz ve işsiz olduğu belirtilen genç, Han’ı raylara doğru iter ve adam tren yoluna düşer.

Hiç kimsenin yardımına koşmadığı Han, kendiside yardım istemeden oradan çıkmaya çalışırken, tren hızla gelir, fren yapsada duramaz ve adamı sıkıştırararak ölümüne neden olur. 

Tepkilere neden olan fotoğrafçı Umar’da bu anı denklanşöre basarak ölümsüzleştirir.

Han’ın ölümüne neden olan ve tutuklanarak cezaevine atılan insan müsveddesi siyahi genç ise “Onu raylara ittim ve trenin çarpmasını izledim”diyerek, içindeki canavarlık duygularını dile getiren sokak serserisi 30 yaşındaki Naeem Davis.

Tepki ve eleştiriler fotoğrafçı ile birlikte, görüntüyü sür manşet yayınlayan gazeteye ve ona yardım elini uzatmayan perondaki yolcularadır.

Tepki gösterenler, Gazete yüksek tiraj yapmıştır, fotoğrafçı tanınmış ve para kazanmıştır ama, çıkarlar manzumesi uğruna bir insanın ölüme gitmesine göz göre göre seyirci kalınabilirmi, insanlık bumudur diye eleştirilerini dile getirmişlerdir.

Fotoğrafçı Umar Abbasi’ye bir takım varsayımlar eşliğinde hak veren yetkili ağızlar ise şöyle diyor:

Afrika’da açlıktan ölmek üzere olan küçük kız çocuğu ile ondan yararlanmak isteyen Akbabayı birlikte görüntüleyen ve bu fotoğrafı ile 1994 yılı Politzer ödülünü kazanan Haber Muhabiri Vincent Laforet “Eğer Abbasi, yardıma ihtiyacı olan adamı kurtarmak ve ona yetişmek için, elinde fotoğraf makinası koşarken, aynı zamanda Tren Vatmanını uyarmak üzere defalarca flaş patlatmış ise en doğru hamleyi yapmış sayılır.Ama bir gazetecinin zor bir durum karşısında insanı kurtarması esas görevidir” 
Not: Bahsi geçen Afrika’deki küçük kız çocuğu, Akbabaya yem olmaktan kurtarılmıştır. 
Bazı yayın organları ise bu kız çocuğun fotoğrafını çeken gazetecinin esasında Güney Afrikalı Kevin Carter olduğu ve Carter’in bu olayın etkisin altında kalarak intihar ettiği söyleniyor.

Uluslar arası Fotoğrafçı Ross Taylor ise “Fotoğrafçının o anki durumunu bilmiyoruz, fakat Nev York Post, o kareyi birinci sayfasında bu kadar büyük kullanmamalıydı” yorumunda bulunarak gazeteyi eleştirmiştir.

Haber-İnsanlık tartışmasının bu olayla birkez daha gündeme geldiğini belirten Poynter Enstitüsü Öğ.görevlilerinden Kenny Irby, olayın bir ahlaki anlayışı yansıttığını söylerken, NBC Tv.ndaki “Today” programına katılan Al Roker ise “Bir adam peronda çaresiz kalmış ama yardımına kimse gitmemiş, manzara çok üzücü, bir el uzanamazmıydı” diye tepki göstermiştir.

2009 Yılında Penn tren istasyonunda yola düşen birini, canını tehlikeye atarak kurtaran Aktör Chad Lindsey “Bu fotoğraf bana bir şeyi düşündürüyor, oda hala yanlışa odaklanmış bir kare olduğudur” diyor ve devam ediyor “Peronda okadar insan varken, raylara itilip düşen ama bir türlü yardım alamayan kişinin hali, insani ilişkilerimizin çok kötü olduğunu gösteriyor”

Tüm bu eleştiriler ve bunlardan dahada aşağılayıcı tepkilerin, eleştirilerin özellikle sosyal paylaşım sitelerinde kendisine karşı yapıldığını belirten ve “NE ZAMAN GÖZLERİMİ KAPATSAM DEHŞET VERİCİ ÖLÜM ANINI YENİDEN YAŞIYORUM” diyen fotoğrafçı Umar Abbasi ise olayı şöyle anlatıyor :

Metroyu beklerken birden itişip kakışma sesleri duydum. O arada trenin geldiği anonsu yapıldı ve bir anda metro raylarına düşen birini gördüm. Bir anda elimde makina adama doğru koşmaya başladım, çekim ayarı dahi yapılmamış makinamla defalarca makiniste doğru denklanşöre basarak flaş patlattım. Makinanın nereyi görüntülendiğinin bile farkında değildim, sadece yaklaşmakta olan trene bakıyordum ve o anki tek düşüncem ve amacım makinistin flaşları fark edip treni durdurmasıydı.

Olayın olduğu yere oldukça uzaktım ve ne yaparsam yapayım yetişemezdim, her şey çok çabuk oldu ve 22 saniye içinde tren adama çarptı.

Olayın en ilginç tarafı düşen adamın hiç yardım için bağırmaması, hiç yardım istemedi, hiç sesi çıkmadı, sadece oradan kendi çabasıyla çıkmaya çalışıyordu.

En acı tarafı ise olay yakınındaki hiç kimse adamı yukarı çekmek için hamlede bulunmadı ve adam öldükten sonra herkes video ve fotoğraf çekmeye başladı.

Olaydan sonra fotoğraflara bakmadım bile çünkü fotoğraf çektiğimin bile farkında değildim. Daha sonra ofise geldiğimde, dedektifler geldi ve araştırma yapmak için hafıza kartını bilgisayara taktım, dedektifler incelemeye başladı.

Ben ise fotoğraflara çok sonra gece baktım ve kalbim yerinden fırlayacaktı. Çok üzücü bir andı benim için.

Fotoğraflara gelen tepkiler beni çok şaşırttı, masa başında beni eleştirenleri dikkate almayacağım, çünkü onlar orada değillerdi ve ne yapacaklarını bilemezlerdi.

Asıl üzücü olan şu ki olaya yakından tanık olan kişiler oldukça fazlaydı ama hiçbiri adamı kurtarmak için hamle yapmadı.

Gerçek olan olaya yetişemiyeceğimdi, imkanım olsaydı yardım ederdim ama tren benden çok daha hızlıydı.

Gazete suçluydu, fotoğrafçı suçluydu yada değildi eleştirileri, tartışmaları olayın olduğu ülkede devam ede dursun.

Bu gün 6.Aralık.2012 de Ülkemizin sayılı haber kanallarından birinde sabah haberleri veriliyor ve konulardan biriside bu olay. Spiker hanım iki gazete fotoğrafçısını telefonla canlı yayına almış, insanlık bumu dercesine yırtınıyor ve soruyor onlara.

Resminden anlaşılacağı üzere kelli felli, kendin emin, belliki gazete fotoğrafçılığında söz sahibi birisi başlıyor konuşmaya :

"O fotoğrafçı, o resmi çekmeseydi atardım onu dışarı, fotoğrafçı kişi duygularına esir olmaz, olayı aynen kameraya alır, bu onun asli görevidir, adamın kurtarılması yada ölmesi onu ilgilendirmez" ve devam ediyor, gerisini zaten dinlemedim, dinlemeye değer bulmadım doğrusu.

Konuşan beyfendiye kocaman birkaç şak şak yaptım, insan! dediğin böyle olur işte dedim ve bu sayfayı düzenlemeye karar verdim.

Onlarda insanlık ölmüş ölmemiş, onların sorunu, acaba bizde sağmı diyorum.

Haberlerden sonra bu ünlü şanlı fotoğrafçı beyefendi, hafızamda kalan bir olayı anında çağrıştırdı. 
Kıssadan hisse :

Bir gün işyerimden çıkmış arabama doğru giderken, iyi giyimli, fiyakalı bir adam park halindeki arabasının kapısını açıyorduki, araba altında bulunan bir kedi aç olsa gerek, bir şeyler verir diye adamın ayaklarına sürtünmeye başladı, kedi aklı işte ne bilsin onun insan olmadığını, insan sandı ama dersinide aldı tekmeden nasibinide. 
Dayanamadım ve adama çıkıştım “Neden vuruyorsun kediye o benim kedim” aslında benim değildi ama neticede canı yanan bir canlıydı.

Ve o insan kılıklı, iyi giyimli, son model arabası olan İnsan! ın cevabı “Paçamı kirletiyor” oldu bindi arabasına çekti gitti.

Acaba dedim o konuşan bilge kişi, bu zavallı kediciğe tekme atan insan! olmasın.

Ne demiş Erenler :

Nice insanlar gördüm, üzerinde giyecek bir esvabı yok, Nice güzel esvaplar gördüm ama içinde insan yok.

Tweetle