Yavrusunu Hediye Eden Kedi

HAYVAN SEVGİSİ ÜZERİNE BİR ANEKTOD

Dün akşam çok değer verdiğim saygı duyduğum ve sevdiğim bir aile dostumuzun evine misafir olmuştum.

Çay kahve sohbeti esnasında konu geldi kimsesiz sokak hayvanları  ve hayvan sevgisine. İyi bir hayvansever olan evin hanımı Fatma Hanım anlatıyordu beslediği hayvanları. 

Örneğin bir karga beslemiş, onun çok akıllı olduğunu ve öğrendiği bir şeyi asla unutmadığını, yada pencereye gelen kumrulara yem verdiğinde, ana kumru önce yavrusunun yemi yemesini beklediğini sonra kendisi yemeye başladığını anlattı ve sonrasında da  esas konumuzun kahramanı yavru kediye geldi sıra.

Yavru kedinin hikayesi okadar etkilemiştiki beni, siz sevgili izleyicilerimle paylaşmayı düşündüm o an.

Yavru kedi hikayesini evin hanımından dinliyelim :

Yıllar öncesiydi, bir apartmanın zemin katında kiracı olarak oturuyorduk, karşımızda da çok samimi olduğumuz bir aile vardı, çocukları olmuyordu bir türlü kadının istemesine rağmen, teselli ederdim onu olanın bin olmayanın bir derdi olur derdim kendisine hep.

O yıllar şimdiki gibi yine hayvanlara karşı sevgi ve yardım hislerim devam ediyordu.

Bir gün sanırım bir iki haftalık bir kedi yavrusu buldum, ya kaybolmuş yada annesinin başına bir şey gelmiş bilemiyorum, aldım evimize getirdim, yaşatmam lazımdı bu yavru hayvancığı.

Henüz meme ile beslenmesi gerektiği için biberonla bir müddet besledim, sonraları tabakta süt içmesini sağladım derken yavru minik dişi kedimiz kendisine geldi ve evin çocuğu gibi iyice benimsedi evimizi vede özelliklede beni.

Hangi odaya gitsem devamlı yanımda, bakkala, fırına gitsem arkamdan gelir, öyle kaçıp gitme, dışarıda dolaşma gibi bir isteği olmadı hiç. Arada bir dışarı salsamda evden uzaklaşmaz, bahçede gezer oynar geri gelirdi.

Ve bir gün bi baktık kedimiz anne olacak, çoluk çocuk ev halkı seferber olduk, güzel bir kutu ve yatacağı yerleri özenle hazırladık, günü geldi kendisi gibi güzel 4 tane yavru dünyaya getirdi.

Yaz olduğu için onlara bahçenin emin bir yerinde yer hazırladık, yavrularıyla çayırlarda oynasın rahatça diye ama gözümüzde üstlerindeydi hep, komşumuzda çok sevmişti.

Yavrular yürümeye başlayınca arada alıyorduk eve sevip bırakıyorduk, zaten anne enselerinden tutup götürüyordu.

Bir gün yine evde kutu içinde yavrularını emzirirken komşu hanımda gelmişti bize. Çocuk hasretinden duygulanmış olsa gerek kedilerin başına geçti ve bak minik kedi , geldiğinde sende yavruydun büyüdün ve anne oldun, 4 tane yavrun var, benim bir tane bile olmadı diye ağlamaya başladı, o ağlarken anne kedide bir şey algılamamış ki (Beklide algıladı biz fark edemedik) öylece bakıyordu ona.

Akşam oldu kedi yavrularını alıp götürdü yerine, komşu hanım evine, ve ertesi sabah komşu hanım sipariş ettiği ekmeği almak için kapıyı açtığında birde ne görsün. Yavru kedilerden bir tanesi paspasın üstünde. 

Demekki anne kedimiz dünkü olaydan etkilenmiş ve yavrusunu ensesinden tuttuğu gibi getirip çocuk hasretiyle yanıp tutuşan komşumuzun kapısına bırakmış, çocuğun olmadıysa buyur sana çocuğumu vereyim dercesine. 
Bu kadar abartılı görünsede biz böyle yorumladık olayı.

Ev sahibi hanımın konuşması burada sona erdi ama bir müddet hiç kimseden ses çıkmadı, adeta donup kalmıştık.

Acaba diyorum bu anne kedinin bu örnek davranışı, Arap kültürü etkisinde kalmış saçma sapan, yalan yanlış rivayetler nedeniyle bu tür kimsesiz yardıma muhtaç hayvanlara karşı soğuk davranmak zorunda bırakılmış İslam ülkeleri insanları ile hayatında bir kere olsun sevme-sevilme mutluluğunu tatmamış, hayvan düşmanı insanım diyen insancıklara ders olurmu dersiniz.

Sevgiyle kalın. 

Tweetle