VEFA ZÜMRÜTÜ ANKA
Arkadaşları vardır insanın hatta dostları vardır.
Çıkarsız, temiz gönül bağıdır. Seversin onları!
Yüreğinin bir yeri onlara ayrılmıştır.
Bir başka gelir dostunun sesi telefonda, bir başka haz verir dostunun kurduğu cümleler sana.
Dostan gelen bir selam, bir mail, bir telefon, küçücük bir not bile teselli eder.
Alıp götürür seni bambaşka diyarlara.
Acı var yüreğimde kanayan bir yara!
Öfkeliyim hayata!
Şöyle canlı olsa gelse karşıma, avazım çıktığı kadar bağırıp, vururdum omuzlarına!
Diğerleri gibi bende sorardım! neden?
Ne istiyorsun benden? Yeterrrr!!
Neden ben? sorusunu sormuyorum hayata.
Neden ben olmayayım ki! Bende diğerlerinden biriyim, farklı bir özelliğim yok insan olarak. Acı gelince tepeden tırnağa yapacak bir şey yok. Çekeceğiz!
Ne acıları erteleyebiliyor insan, nede istemiyorum almayayım diyebiliyor.
Böyle bir lüksümüz yok insan olarak.
Allah verir kul çeker! sabretmek düşer acılara garholmuşlara!
Acı çeken ruhlar cehennemi yaşar ölmeden dünyada.
Kırılır kanatların uçamazsın!
Gözyaşları süzülürken göz pınarlarından gülemezsin!
Hiçbir gülüşün, yürekten derinden gelmez!
İçinde bir yerler acır!
Mutluluğu özlersin.
Madem dünyaya geldim gülmek eğlenmek benimde hakkım diye düşünürsün.
ZOR YILLAR!
Geçmez tükenmez sanırsın!
Ama tıpkı ömür gibi oda gececek elbet bilirsin, bilirsin ama işte yinede geçmez sanırsın.
Zor gelir katlanmak!
İşte böyle anlarda gel_gitleri yaşarsın.
Beden mutsuz_Ruh mutsuz!
Gel_gitleri yaşarken, gözden yaş süzülürken, için acırken insan dostlarını ister yanında!
Sıcacık bir eli, teselli veren dilleri özler.
İster insan!
Ama bitmez acılar!
Bir acı daha eklenir vefasız dostun varsa!
Sen ona dost demissindir ama anlarsın ki zor günlerde yanında olmayan bu zatı muhterem dost olmamıştır sana.
Vefa önemli bir kavram olsa gerek dostlar arasında.
Ama vefa; zümrütü anka kuşu!
Yok yeryüzünde arama!
Gitme!
Gün olur devran döner
Yön değiştirir rüzgar!
Erir dağların karı
Diner fırtına!
Parayla değil gülüm sırayla
Zor yıllar geçer, acı biter
Bu sefer sen başlarsın beklemeye
Kaybettim Vefayı
Vefa uçup gitti!
Nerden bilsin!
Arkadaşları vardır insanın hatta dostları vardır.
Çıkarsız, temiz gönül bağıdır. Seversin onları!
Yüreğinin bir yeri onlara ayrılmıştır.
Bir başka gelir dostunun sesi telefonda, bir başka haz verir dostunun kurduğu cümleler sana.
Dostan gelen bir selam, bir mail, bir telefon, küçücük bir not bile teselli eder.
Alıp götürür seni bambaşka diyarlara.
Acı var yüreğimde kanayan bir yara!
Öfkeliyim hayata!
Şöyle canlı olsa gelse karşıma, avazım çıktığı kadar bağırıp, vururdum omuzlarına!
Diğerleri gibi bende sorardım! neden?
Ne istiyorsun benden? Yeterrrr!!
Neden ben? sorusunu sormuyorum hayata.
Neden ben olmayayım ki! Bende diğerlerinden biriyim, farklı bir özelliğim yok insan olarak. Acı gelince tepeden tırnağa yapacak bir şey yok. Çekeceğiz!
Ne acıları erteleyebiliyor insan, nede istemiyorum almayayım diyebiliyor.
Böyle bir lüksümüz yok insan olarak.
Allah verir kul çeker! sabretmek düşer acılara garholmuşlara!
Acı çeken ruhlar cehennemi yaşar ölmeden dünyada.
Kırılır kanatların uçamazsın!
Gözyaşları süzülürken göz pınarlarından gülemezsin!
Hiçbir gülüşün, yürekten derinden gelmez!
İçinde bir yerler acır!
Mutluluğu özlersin.
Madem dünyaya geldim gülmek eğlenmek benimde hakkım diye düşünürsün.
ZOR YILLAR!
Geçmez tükenmez sanırsın!
Ama tıpkı ömür gibi oda gececek elbet bilirsin, bilirsin ama işte yinede geçmez sanırsın.
Zor gelir katlanmak!
İşte böyle anlarda gel_gitleri yaşarsın.
Beden mutsuz_Ruh mutsuz!
Gel_gitleri yaşarken, gözden yaş süzülürken, için acırken insan dostlarını ister yanında!
Sıcacık bir eli, teselli veren dilleri özler.
İster insan!
Ama bitmez acılar!
Bir acı daha eklenir vefasız dostun varsa!
Sen ona dost demissindir ama anlarsın ki zor günlerde yanında olmayan bu zatı muhterem dost olmamıştır sana.
Vefa önemli bir kavram olsa gerek dostlar arasında.
Ama vefa; zümrütü anka kuşu!
Yok yeryüzünde arama!
Gitme!
Gün olur devran döner
Yön değiştirir rüzgar!
Erir dağların karı
Diner fırtına!
Parayla değil gülüm sırayla
Zor yıllar geçer, acı biter
Bu sefer sen başlarsın beklemeye
Ama yağma yok sıra bende
Kaybettim Vefayı
Kalmadı bende
Veremem ki sana!
Zor yıllardan bir günde
Vefa uçup gitti!
Baka kaldım ardından.
Konmadı ki avuçlarıma bileyim
Vefa bir kuşmuş
Konduğu dal bilirmiş!
Vefanın uğramadığı dalNerden bilsin!
Vefa kimdir? Nedir?
Follow @AlpWebSite
Bizi Takip Edin
Tweetle
PERA BULVARI 28.6.2020
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder